1ον ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ ΤΩΝ ΝΕΡΩΝ.
Μετά την κατασκευή και λειτουργία των φραγμάτων ΔΕΗ στον Λούρο και στον Αραχθο, δημιουργήθηκε πρόβλημα στην ανακύκλωση των νερών του κόλπου, - το οποίο διαπιστώθηκε και από μετρήσεις του Πανεπιστημίου Πατρών - και μαζί με την αλλαγή των κλιματολογικών συνθηκών και ανομβρία, αύξησε την αλατότητα των νερών του. Σε πολλές παράκτιες περιοχές έχει υποχωρήσει ο υδροφόρος ορίζοντας και έχουν καταληφθεί από υπόγεια αλμυρά νερά. Η κατασκευή του νέου λιμανιού της Πρέβεζας μίκρυνε ακόμη πιο πολύ το άνοιγμα στο στόμιο του κόλπου και έχουν γίνει παρεμβάσεις μπαζώνοντας θαλάσσιο χώρο για την κατασκευή μαρίνας στην πλευρά του Ακτίου. Όλα τα παραπάνω συντελούν στην μεγαλύτερη επιβράδυνση ανανέωσης των νερών του.
2ον. ΡΥΠΑΝΣΗ
Η ρύπανση είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα για τον Αμβρακικό καθώς και λόγω της προβληματικής ανακύκλωσης, οι επιπτώσεις στο οικοσύστημα αυξάνονται ραγδαία. Από τις πηγές των ποταμών Αράχθου και Λούρου έως τις εκβολές τους και δίπλα σε τάφρους και χείμαρρους, λειτουργούν πολλές βιομηχανικές επιχειρήσεις, χοιροστάσια, πτηνοτροφεία, τυροκομεία, σφαγεία και ελαιοτριβεία , οι βιολογικοί καθαρισμοί των οποίων υπολειτουργούν ή δεν λειτουργούν με αποτέλεσμα τα λύματά τους να καταλήγουν άμεσα ή έμμεσα σε παρακείμενους τάφρους και ποτάμια και να καταλήγουν στον Αμβρακικό Κόλπο. Επίσης δεν υπάρχει νομοθετικό πλαίσιο που να οριοθετεί την εγκατάσταση των μονάδων αυτών στις περιοχές περιξ του Αμβρακικού, σε συνδυασμό με την επιβάρυνση ή μη του περιβάλλοντος καθώς και των επιφανειακών και υπόγειων υδάτων από την λειτουργία τους. Έτσι οι Νομάρχες και οι Περιφερειάρχες δίνουν άδειες εγκατάστασης, μετεγκατάστασης ή επέκτασης σε χοιροτροφικές μονάδες, πτηνοτροφικές, σφαγεία και ιχθυοκαλλιέργειες, χωρίς να προηγούνται μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων ουσίας, μετά δε την εγκατάσταση και λειτουργία της επιχείρησης ουδέποτε εφαρμόζονται καθώς δεν υπάρχει τακτικός αποτελεσματικός έλεγχος από τις Νομαρχίες οι οποίες δεν διαθέτουν την ανάλογη υποδομή, δηλ. εργαστήρια και προσωπικό. Τέσσερα χρόνια ο Σύλλογος ζητά από την Περιφέρεια Ηπείρου και Νομάρχες τακτικούς και εκτάκτους ελέγχους αποτελεσματικής λειτουργίας βιολογικών καθαρισμών όλων των μονάδων που τα απόνερά τους καταλήγουν άμεσα ή έμμεσα στον Αμβρακικό και δυστυχώς «κτυπάνε στου κωφού την πόρτα».
Οι δήμοι και οι οικισμοί πέριξ του Αμβρακικού δεν διαθέτουν αποχετευτικά δίκτυα με επακόλουθο να μην υπάρχουν βιολογικοί καθαρισμοί, διαθέτουν όμως πολλές παράνομες χωματερές, με αποτέλεσμα τα λύματά των να καταλήγουν είτε μέσω του υδροφόρου ορίζοντα είτε μέσω των τάφρων και ποταμών στον Κόλπο.
Η έλλειψη ενημέρωσης για τις επιπτώσεις από την ανεξέλεγκτη χρήση φυτοφαρμάκων και λιπασμάτων από τους καλλιεργητές της περιοχής αποτελούν ένα ακόμη σημαντικό παράγοντα ρύπανσης. Εχουν γίνει ήδη μετρήσεις από το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων το 1999 και το 2006 όπου διαπιστώνεται το μέγεθος της ρύπανσης σε όλο το οικοσύστημα.
Η θολούρα των νερών προέρχεται από την ίλη που δημιουργείται από τα αστικά λύματα, χοιροτροφικά λύματα και λύματα ιχθυοκαλλιεργειών. Στα δε απορρίμματα των ιχθυοκαλλιεργειών ευδοκιμεί ένα τοξικό φύκι το COLLEPRE ASSEMOSA το οποίο εκτοξεύει τοξικό υγρό που σκοτώνει όλους τους ζώντες οργανισμούς στον περίγυρό του και παίρνει την θέση του φυκιού ΠΟΣΕΙΔΩΝΙΑ το οποίο καθαρίζει την θάλασσα παρακρατώντας βλαβερές ουσίες οπως υδράργυρο, μόλυβδο και κάδμιο. Στον Αμβρακικό σήμερα λειτουργούν παράνομα πάνω από 30 μονάδες ιχθυοκαλλιέργειας, και δεν έχει γίνει ΠΟΤΕ έλεγχος επιβάρυνσης του υδάτινου περιβάλλοντος από την λειτουργία των μονάδων αυτών. Με την υπάρχουσα νομοθεσία δίδονται άδειες μετεγκατάστασης ή επέκτασης, ως επίσης άδειες εγκατάστασης για νέα είδη, οπότε ο Αμβρακικός Κόλπος από ΕΘΝΙΚΟ ΠΑΡΚΟ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΑΡΚΟ ΙΧΘΥΟΚΛΩΒΩΝ.
3ον. ΔΕΞΑΜΕΝΕΣ ΚΑΥΣΙΜΩΝ
Η συνεχής είσοδος πετρελαιοφόρων στον Κόλπο μαζί με τις δεξαμενές καυσίμων στην Αμφιλοχία και Πρέβεζα αποτελούν μια βραδυφλεγή βόμβα ανα πάσα στιγμή έτοιμη να σκάσει. Την τελευταία πενταετία είχαμε 7 προσαράξεις και μάλιστα σε μια από αυτές το πλοίο μετέφερε υγρή πίσσα και από θαύμα δεν προκλήθηκε διαρροή και οικολογική καταστροφή.
4ον. ΥΠΕΡΑΛΙΕΥΣΗ
Σήμερα οι επαγγελματίες αλιείς είναι περισσότεροι, χρησιμοποιούν περισσότερα δίχτυα, πιο σύγχρονους μεθόδους αλιείας και τα ψάρια λόγω των κλιματολογικών συνθηκών και ρύπανσης είναι λιγότερα. Μεγαλύτερη όμως καταστροφή προκαλούν τα παράνομα συρόμενα εργαλεία, τα οποία απαγορεύονται με Β.Δ. του 1966. Τα εργαλεία αυτά καταστρέφουν τον γόνο και τις φωλιές των ψαριών και πετούν ξανά στην θάλασσα πάνω από το 50% των ψαριών που αλιεύουν ως μη εμπορεύσιμα. Επίσης στα διβάρια παγιδεύεται μικρή γαρίδα, 60 – 80 στο κιλό, η οποία πωλείται στο εμπόριο, ενώ θα μπορούσε να εμπλουτισθεί η θάλασσα και να αλιευθεί όταν θα μεγαλώσει και θα ζυγίζει 30 – 40 στο κιλό. Έχει επίσης αυξηθεί ο αριθμός των αδειών ερασιτεχνικής αλιείας και πολλές φορές αλιεύουν μικρές σουπιές και σε μεγαλύτερες ποσότητες από τις επιτρεπόμενες, με αποτέλεσμα να έχουμε υπεραλίευση και σ αυτό το είδος.
5ον ΕΛΛΕΙΨΗ ΜΕΤΡΩΝ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ ΥΔΑΤΙΝΩΝ ΠΟΡΩΝ
Η Δ/νση Περιβάλλοντος της Ε.Ε. έκανε συστάσεις στην Ελλάδα και στο αρμόδιο υπουργείο ΥΠΕΧΩΔΕ το Δεκέμβριο του 2004 για να πάρει μέτρα για την ποιότητα των υδάτινων πόρων του Αμβρακικού Κόλπου. Είμαστε στο τέλος του 2007 και ακόμη περιμένουμε τη λήψη μέτρων.
Τέλος δεν υπάρχει ολοκληρωμένο σχέδιο διαχείρισης και ανάπτυξης της περιοχής, η δε ενεργοποίηση και λειτουργία του Φορέα Διαχείρισης του Αμβρακικού γίνεται με ρυθμούς χελώνας και χωρίς να έχει υπογραφεί ακόμη το Π.Δ., το δε νομοθετικό πλαίσιο που θα λειτουργεί είναι τέτοιο που οι παρεμβάσεις του θα έχουν μόνο γνωμοδοτικό χαρακτήρα και δεν θα έχει την επιτελική εξουσία να επιβάλλει κυρώσεις σε όσους ρυπαίνουν ή με ενέργειές τους καταστρέφουν το οικοσύστημα."
ΠΗΓΕΣ:http://archive.in.gr/news/reviews/imagegallery.asp?lngReviewID=829017&lngChapterID=878636&lngItemID=845480
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου